Oversized camouflage pak, afzien en kippenvel emotie.
Over wat ik leerde (en toepas) van mijn transformatie bivak bij de 11 Luchtmobiele brigade in Arnhem.
Bootcamp in de modder, 25 x opdrukken, afgeblaft worden, camouflage strepen op m’n gezicht, afzien, kou leiden, slapen in het bos bij 3 graden op de vochtige dennennaalden, tot 2045 houdbare zakjes eten aanlengen met water, letterlijk gedrilled worden door meedogenloze vechtmachines.
Dat was een beetje het beeld wat ik had, toen ik de uitnodiging van mijn businessclub fCN zag om mee te gaan op Transformatie Bivak bij defensie in Arnhem.
“Ja leuk, ik hou wel van een avontuur, ben niet vies van wildkamperen en alle bijbehorende oncomfortabel heden, ik kan zeker afzien en ben niet bang dat mijn nagels breken.” dacht ik zo.
Als ik eerlijk ben….ik was een absolute defensie leek. Ik had echt geen idee wat het verschil in kleur van de baretten uitmaakte. Blauwhelmen, die had ik wel meegekregen.
Overigens heb ik me op m’n 19e net na mijn eindexamen wel eens serieus verdiept in de opleiding tot officier. Leek me wel gaaf. Maar dat terzijde.
Voor de andere defensie leken, even een opfrisser.
“11 Luchtmobiele Brigade is een snel inzetbare lichte infanterie gevechtseenheid van de Nederlandse Koninklijke landmacht die theoretisch binnen twintig dagen over het grootste gedeelte van de wereld inzetbaar kan zijn voor de verdediging van eigen gebied en dat van bondgenoten, het beschermen van de internationale rechtsorde en het ondersteunen bij rechtshandhaving, rampenbestrijding en humanitaire hulp.
Hun motto: Nec Temere, nec timide (noch roekeloos, noch vreesachtig)” bron Wikipedia
Deze mannen (en een paar vrouwen) zijn de zogenaamde “Rode Baretten”.
Om zo’n rode baret te mogen dragen, onderga je een intensieve, grensopzoekende, interne opleiding om er voor te zorgen dat je onder alle omstandigheden, no matter what, weet wat je moet doen om je buddies en jezelf en de missie in veiligheid te brengen/houden.
En daar kregen wij een heel klein vleugje van mee.
Het interessante is, wat er dan gebeurt in de groep.
“Ja, hier heb ik dus echt geen zin in.” “Doe even normaal, waarom doen we dit eigenlijk?” “Niemand vertelt mij wat ik moet doen.” en meer van dat soort uitspraken hoorde ik al mopperend om me heen door de snelle Randstedelijke ondernemers.
Eigenlijk was het twee dagen een Leadershipstraining, maar dan letterlijk in een ander jasje. Een camouflage pak wel te verstaan. Zo’n uniform had wel wat voordelen.
Gelukkig fris gewassen en redelijk op maat. Iedereen zag er hetzelfde uit, geen onderscheid. Allemaal warm aangekleed, legergroene muts op, wolletje colletje eronder en goede loopschoenen.
Ik had allemaal spannende visioenen van helikopters, stormbanen, slapen onder de sterren, kampvuren en meer van dat soort stoere dingen.
Het programma was opgebouwd rondom het begrip “Missie Mentaliteit”, hoe dat te krijgen en wat daar vooral wel en niet bij hoort.
Nou dat hebben we geweten.
Ze hebben daar twee regels: ‘tijd is tijd’ en ‘niet goed is over’.
Dus als we net iets te laat waren met het opbouwen van onze tafel en stoelen opstelling in de loods, dan moest het allemaal weer afgebroken worden en opnieuw in de juiste opstelling opgebouwd worden. Binnen de tijd wel te verstaan.
Training van Ed over hoe een Missie wordt voorbereid. Super interessant.
Toen was het tijd voor eten! Nou, ik was heel benieuwd!
Smulpaapje, foodie, lekkerbek als ik ben. Ik ben heel eerlijk: het was stukken beter dan dat ik ooit had durven dromen.
Ik heb maar liefst twee zakjes Tikka Masala (kip met rijst, terwijl ik nooit kip en rijst eet) opgewarmd in een soort karbiet zakje. En het was nog warm ook!
Echt, een eyeopener.
‘s Avonds deelde Justin een enorm indrukwekkend verhaal van hemzelf. In Afghanistan met een mijn. Kippenvel en groot respect.
Welke lessen heb ik hier uit gehaald en pas ik ook iets toe?
Jazeker. Meteen al de Missie Mentaliteit!
Na afloop bleken er een aantal Corona gevalletjes te zijn en dat was echt heel erg onfortuinlijk. Zo jammer ook dat daardoor het grootste gedeelte van de vrijdag, die langverwachte stormbaan, helaas aan onze neus voorbij ging.
Degenen die ik goed kende, wilde ik gewoon van weten of het ook goed met ze ging, Gewoon door ze te bellen. Heel simpel, maar werd enorm gewaardeerd.
Een echt super handig ding, pas ik nu toe in mijn gezin.
“Het laten herhalen van de opdracht” om ervoor te zorgen dat de uitvoerder (zoon) ook echt heeft begrepen wat de opdrachtgever (ik) heeft gezegd.
Ik: “Goed, voordat je naar papa gaat, wil ik graag dat je je kamer opruimt en dat houdt in, alle bordjes en kopjes in de afwasmachine, bed afhalen en in de wasmand, vloer leeg.
Wat is de opdracht precies, kan je dat voor mij herhalen?”
Zoon: “Ehm, kamer netjes achterlaten….bed afhalen en ehhh.”
Ik: “Dus, geen vieze bordjes, was in wasmand en vloer leeg. Hoe lang denk je dat je hiervoor nodig hebt?
Zoon: “Ehm, half uurtje?”
Ik; “Oke, go, de tijd gaat nu in.”
Na tien minuten was hij klaar en alles keurig op orde.
Voor hem en voor mij een eyeopener!
Ik heb defensie op een hele andere manier leren kennen. De mannen (en een paar vrouwen) die daar zich voor inzetten leven met elkaar en voor elkaar.
Heel terecht vragen zij zich af: “Die gasten in het ‘echte leven’, waar zijn die allemaal mee bezig?” En dat begrijp ik heel goed.
Ik ben zelf iemand van diepgang, wars van nep, hou wel van mooie dingen, maar heb niets met merken.
Het leven is niet zo ingewikkeld.
Gezondheid is niet zo ingewikkeld.
Eet echt eten. Om maar wat te noemen.
Echte warm en koude ervaring.
Slaap genoeg en connect. Op een echte manier.
Met familie en vrienden, met je ‘Loved Ones”.
Ga voor kwaliteit, in je vriendschappen, je gesprekken, wat je toelaat in je mooie lijf en in je hoofd. “Stand guard to your mind” leerde ik van Veronique Prins.
Als je het allemaal wel weet wat hierboven staat, maar het niet echt doet.
Als je denkt, mwah, ik zou wel een stok achter de deur kunnen gebruiken om wat beter voor mezelf te zorgen. Let me be the stick 🙂
Er is al zoveel onduidelijks in de wereld, maar ‘gewoon lekker lang leven’ dat kan.
Als je maar weet hoe.
Ik help je graag.
Liefs en fijne dag,
Roos